جرم محاربه

محاربه:
محاربه به مفهوم نزاع و جنگیدن با هر وسیله ای که عرفاً سلاح و سیله نزاع تلقی شود می باشد.

محاربه در اصطلاح حقوقی عبارت است از اینکه هرگاه شخصی به قصد جان، مال، ناموس مردم و یا ارعاب آنها سلاح بکشد و موجب سلب امنیت و ناامنی در محیط گردد.
نکته- هرگاه شخصی با انگیزه شخصی به سوی یک یا چند شخص سلاح بکشد عمل او جنبه عمومی نداشته و محارب محسوب نمی شود.

راه های ثبوت جرم محاربه عبارتند از:
1- اقرار
2- شهادت

1- اقرار:
جرم محاربه با یک بار اقرار ثابت می شود و اقرار کننده می بایست بالغ، عاقل و اقرار او با قصد و اختیار باشد.

2- شهادت:
جرم محاربه با شهادت 2 مرد عادل در محکمه ثابت می گردد.

مجازات جرم محاربه:
مجازات محاربه یکی از 4 موردی که در ذیل بدان اشاره می گردد می باشد که انتخاب هر یک از این امور 4 گانه به اختیار قاضی واگذار شده است.
1- اعدام
2- صلب
3- قطع دست راست و پای چپ
4- نفی بلد «تبعید»

نکته 1- محارب می بایست در تبعید تحت مراقبت قرار گیرد و با دیگران معاشرت و مراوده و نیز رفت و آمدی نداشته باشد.
نکته 2- هرگاه محارب بعد از دستگیری توبه نماید مدت نفی بلد کمتر از 1 سال نخواهد بود و چنانچه محارب توبه نکند همچنان در تبعید باقی خواهد ماند.
نکته 3- برای تحقق جرم محاربه دست بردن به سلاح و سلب امنیت عمومی ضروری می باشد.
نکته 4- جرم محاربه از جمله جرایم مقید به نتیجه است.