دیوان عدالت اداری

دیوان عدالت اداری:
در اصل 173 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ضرورت وجود دیوان عدالت اداری احراز گردید تا به منظور رسیدگی به شکایت ها و ظلم ها و اعتراض های همه مردم نسبت به مأمورین یا واحدها با آیین ‏نامه‏ های دولتی و گرفتن حقوق آنها، در مکانی به نام دیوان عدالت اداری که زیر نظر رییس قوه قضاییه تأسیس و فعالیت داشته باشد.

دیوان عدالت اداری در یک تقسیم بندی:
1- مرجع رسیدگی به شکایات، تظلمات و اعتراضات مردم
2- نسبت به مأموران، واحدها و آیین نامه های دولتی
3- خلاف شرع یا خارج از حدود اختیارات مقام تصویب کننده است.

دیوان عدالت اداری در شهر تهران مستقر است ولی به منظور راحتی برای عموم دفاتری از دیوان در محل دادگستری یا دفاتر بازرسی کل کشور در مرکز هر استان وجود دارد.

دیوان عدالت اداری دارای شعب بدوی و تجدید نظر می باشد.

صلاحیت دیوان عدالت اداری:
1- رسیدگی به شکایت و اعتراضات و تظلمات اشخاص حقیقی یا حقوقی از:
الف: تصمیم و اقدام هایی که واحدهای دولتی از جمله وزارت خانه، سازمان و موسسات و شرکت های دولتی و سازمان تأمین اجتماعی و شهرداری ها و به طور کلی تشکیلات و نهادهای انقلابی و مؤسسات وابسته به آنها
ب: تصمیم و اقدام مأموران واحدهای بند الف در امور راجع به وظایف آنها
2- رسیدگی به اعتراض و شکایت از آراء و تصمیمات قطعی هیأت های رسیدگی به تخلفات اداری و کمیسیون هایی همچون کمیسیونهای مالیات، کمیسیون ماده 100 قانون شهرداری، هیأت های حل اختلاف کارگر و کارفرما منحصراً از حیث نقض قوانین و مقررات یا مخالفت با آنها
3- رسیدگی به شکایت قضات و مشمولان قانون مدیریت خدمات کشوری و سایر مستخدمین واحد ها و موسسات ذکر شده در بند «1» و مستخدمین موسساتی که شمول این قانون نسبت به آنها محتاج ذکر نام است اعم از کشوری و لشگری از لحاظ تضییع حقوق استخدامی
تبصره: تعیین میزان خسارت وارده از طرف مؤسسه و اشخاص مذکور در بند «1» و «2» نیز پس از صدور رأی در دیوان عدالت اداری بر وقوع تخلف با دادگاه عمومی خواهد بود.
تبصره: تصمیم و آراء دادگاه ها و دیگر مراجع قضایی دادگستری قابل شکایت در دیوان عدالت اداری نمی باشد.