سفته

سفته:
ظهور سفته در ایران را می توان به سال 1311 دانست ولی امروزه در کشور عزیزمان ایران از سفته بیش از برات مورد استفاده قرار می گیرد.
سفته برگه ای است متحد الشکل که از طریق دولت و بانک ها منتشر می گردد.
سفته را می توان به عنوان وسیله پرداخت در معاملات غیر نقدی دانست ولیکن مورد استفاده سفته در حال حاضر جامعه با رویکردی جدید شکل گرفته و سفته را بیشتر به عنوان ضمانت طلب می کنند چرا که سفته وسیله ای ارزان و مطمئن برای اجرای تعهد طرفین می تواند باشدکه دسته چک ندارند و البته با فوایدی بهتر از چک چرا که وصف جزائی ندارد.
در خصوص سفته گفتنی است که در ایران به حدی شایع و مورد استفاده است که هر چند بیشتر مقررات تجارت به طور عمده در مورد برات وضع شده است اما در عمل برای حل اختلافات ناشی از سفته به کار گرفته می شود.

یک اصل کلی که در سفته وجود دارد که از ملزمات است و آن هم این است که سفته بایستی مطابق مقررات قانون تجارت تنظیم شود و گرنه دارنده آن نمی تواند از مقررات مربوط به آن در قانون تجارت استفاده نماید.

به موجب تعریف قانون تجارت، فته طلب یا سفته علاوه بر امضاء یا مهر باید دارای تاریخ و متضمن مراتب ذیل باشد:
1- مبلغی که باید تأدیه شود با تمام حروف
2- گیرنده
3- تاریخ پرداخت.

در سفته دو شخص وجود دارد که هر کدام آثار قانونی مرتبط با خود را دارد:
1- متعهد
2- دارنده

برای مطالبه وجه سفته می توان به شورای حل اختلاف و یا دادگاه عمومی و حقوقی محل اقامت شخص متعهد یا محلی که در خود سفته مورد اشاره قرار گرفته است جهت مطالبه مراجعه نمود و آخرین نکته اینکه سفته فاقد وصف جزائی است.برای مطالبه وجه سفته می توانید به متخصصین در این رشته مراجعه نمایید که پیشنهاد ما موسسه حقوقی عدل اندیشه است که مدعی نیستیم اولین هستیم ولی مدعی آن هستیم که جزء بهترین ها هستیم.